Rasy Psów - CHIŃSKI GRZYWACZ

Jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, w sekcji psy nagie.
Pies do towarzystwa.
Grzywacze są uczuciowymi psami, przywiązanymi do właściciela, aczkolwiek ich charakter różni się osobniczo i ogromnie zależy od temperamentu i wychowania. Spotyka się bowiem typy spokojnego melancholika, energicznego sportowca, przyjaznego kompana, rozkapryszonego dziecka itp. Wszystkie są bardzo wrażliwe, o dość kruchej psychice (przez co bywają humorzaste). Jest to idealna rasa do towarzystwa, pod warunkiem, że rodzina/opiekun okażą mu wiele ciepła i delikatności. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, źle znosi samotność. Psy są inteligentne, szybko się uczą, lubią zabawy, które często same wymyślają i prowokują (niektóre doskonale aportują, sprawdzają się na torze agility). Świetnie czują się w stadzie, natomiast wobec obcych psów zachowują dystans, samce wręcz mogą okazywać agresję (należy uważać przy konfrontacji z większymi osobnikami, które grzywacze chętnie zaczepiają). Ze znajomymi psami urządzają szaleńcze gonitwy. Dla opiekuna czułe i delikatne, domagają się pieszczot, natomiast do osób postronnych podchodzą z nieufnością, lekceważą próby bezpośredniego kontaktu, unikają wyciągniętej ręki, a zdarzają się przypadki ugryzienia natrętów. Nie wszystkie grzywacze tolerują też małe dzieci, natomiast większość ma skłonności do pogoni za biegaczami, rowerzystami itp. Rasa ta ma wysokie poczucie terytorializmu i z zapałem broni domu/właściciela/słabszych członków stada. Wiąże się to z tendencją do nadmiernej szczekliwości, nad którą można zapanować odpowiednim wychowaniem psa. Zdarzają się jednak osobniki bojaźliwe, które przy każdej wizycie obcych osób chowają się w najgłębsze zakamarki mieszkania. Grzywacze są bardzo ciekawskie (już na etapie szczenięctwa), z zapamiętaniem buszują w nieznanym terenie. Uwielbiają spacery. Rozhasane miewają trudności z posłuszeństwem i "głuchną" na komendy.  Mały, żywy i pełen gracji pies, kościec średni lub delikatny. Gładkie, bezwłose ciało, włosy jedynie na łapach, głowie i ogonie lub pokryte delikatna woalką włosa. Dwa wyraźne typy w tej rasie: typ przypominający jelenia, elegancki, o delikatnej kości oraz typ krepy, o mocniejszym ciele i kośćcu, przypominający kuca.U odmiany nagiej kępki sierści występuja na głowie, uszach, dolnej części kończyn i ogonie. Skóra jest delikatna, miękka i ciepła w dotyku, może zmieniać barwę w ciągu roku, jaśniejąc na zimę. U odmiany (powder puff) szata składa się z podszerstka i delikatnego, długiego włosa okrywowego.
Obie odmiany grzywacza wymagają specyficznej pielęgnacji i przed zakupem szczenięcia dobrze jest wypytać hodowcę o szczegóły zabiegów pielęgnacyjnych, a potem zastanowić się, czy będziemy w stanie poradzić sobie samodzielnie.

Mają dość wrażliwą skórę, łatwo się uczulają. Należy chronić je przed nadmiernym nasłonecznieniem (też kremy z filtrem) oraz mrozem (kubraczki). Ale delikatne słońce jest bardzo korzystne dla skóry, która się pięknie opala (w ciągu roku koloryt skóry zmienia się). Do kąpieli używamy kosmetyków delikatnych, hypoalergicznych, dla psów o długim włosie. Kąpiele są niezbędne w celu usunięcia zanieczyszczeń osiadających bezpośrednio na skórze zwierzęcia. Najlepiej jest powtarzać zabiegi co 7-10 dni. Psy wystawowe wymagają usuwania zbędnego owłosienia poprzez golenie (najczęściej nadliczbowe włosy rosną na tułowiu i kończynach). A delikatny włos na grzywie i kończynach trzeba chronić przed łamaniem stosując np. olejek norkowy. Nie wolno dopuścić do przesuszenia skóry. Można stosować balsamy nawilżające do skóry wrażliwej. Do balsamu można dodać niewielką ilość oliwki dla niemowląt. Nie poleca się stosowania zbyt tłustych kosmetyków, ponieważ mogą one zatykać pory skórne.

Psy owłosione wymagają regularnego czesania, gdyż delikatny włos ma tendencję do kołtunienia. O niezbędny zestaw szczotek i grzebieni warto zapytać hodowcę. Psom wystawowym goli się kufę. Modeluje się również firankę i długość włosa na łapach przy użyciu degażówek. Kąpiele podobnie jak u psów nagich (niezbędna odżywka odpowiednia dla długiego włosa). Szatę po kąpieli suszy się suszarką, rozprostowując na szczotce. Codzienną dietę należy uzupełnić o preparaty mające wpływ na jakość skóry i włosów, a zawierające m.in. wielonienasycone niezbędne kwasy tłuszczowe (Omega 3 i Omega 6), biotynę, witaminy z grupy B.

Na wystawach psów jest to jedna z najliczniej reprezentowanych ras spośród psów ozdobnych, natomiast na ulicach praktycznie ich nie widać, a spacerujący "golas" poruszający się jak konik pony wciąż wzbudza sensację i entuzjazm, bądź odrazę.

Kraj pochodzenia - Chiny.

Wrażenie ogólne - mały , wesoły i wdzięczny piesek , odznaczający się gracją i powabem; bezwłosy , gładki korpus, włosy na stopach, głowie i ogonie.

Typy -„Deer”(jeleni) lżejszej budowy i „Cobby”-(ciężki) typ mocniejszy.
Temperament - przyjacielski, nigdy złośliwy.
Głowa i czaszka - lekko zaokrąglona i wydłużona czaszka. Policzki płaskie, bez tkanki tłuszczowej suche, zwężające się w kierunku kufy. Stop lekko zaznaczony, ale nie ekstremalny. Głowa gładka bez zmarszczek i fałd skórnych. Długość głowy: odległość od guzu potylicznego do stopu równa jest odległości od stopu do czubka nosa.

Kufa gładka bez obwisłych fafli, lekko zwężająca się ale nie szpiczasta.

Nos jest ważnym szczegółem: wąski w połączeniu z kufą. Każdy kolor nosa jest dopuszczalny. Głowa ma być powabna, wdzięczna o charakterystycznym wyrazie. Wargi gładkie i możliwie ciemne. Grzywa na głowie od bardzo długiej i obfitej do dość gładkiej i skąpej, włos zawsze miękki.
Oczy - tak ciemne że wyglądają na czarne, ukazujące niewiele lub wcale nie ukazujące białka, średniej wielkości, kształtu migdałowego, osadzone daleko od siebie. Niepełny lub całkowity brak pigmentacji spojówek nie jest wadą.
Uszy - osadzone głęboko- punkt osadzenia ucha jest położony na tej samej linii co zewnętrzny kącik oka. Duże i stojące, z frędzlami na uszach lub bez. Tylko u powder-puff dopuszczalne są uszy wiszące.
Zgryz - szczęka mocna z doskonałym zgryzem nożycowym. Kły często wystające ku przodowi. Komplet uzębienia nie wymagany.
Szyja - szczupła bez podgardla, długa i pełna gracji, lekko łukowata u nasady głowy , ustawiona pod kątem w stosunku do dobrze związanych łopatek:; w ruchu noszona wysoko.
Tułów - bezwłosy, gładki lub owłosiony u powder puffa.
Skóra - gładka i ciepła w dotyku.
Korpus - łopatka wąska wyrażna tworząca z przedramieniem kąt 90.
Klatka piersiowa dość szeroka i głęboka. Żebra nie wysklepione zbyt mocno. Mostek niezbyt wyrazisty. Klatka piersiowa oglądana z góry pokrywa łokcie. Górna linia grzbietu prosta. Długość ciała nieco większa niż wysokość w kłębie.
Kończyny przednie - długie, wąskie, elegancko ułożone pod tułowiem. Łokcie przyl onałym egające do tułowia, dobrze związane. Nadgarstki mocne, prawie pionowe, cienkie. Ruch długi i płynny z doskwykrokiem.
Kończyny tylne - dobrze ukątowane, wąskie kolana. Mocne lędzwie. Muskularny zad. Posladki muskularne i zaokrąglone. Podudzie długie. Mocne kątowanie. Szerokie rozstawienie.Ruch płynny, posuwisty i elegancki.
Łapy - ekstremalnie zajęcza stopa; wąska i bardzo długa. Pazury długie w każdym kolorze. Skarpetki z włosów różnej gęstości u różnych osobników, maksymalnie do przegubu i stawu skokowego.
Ogon - wysoko osadzony; w ruchu noszony do góry, długi, zwężający się ku końcowi, zupełnie prosty, nigdy zakręcony ani zawinięty w jakakolwiek stronę, natyralnie opuszczony w spoczynku. Owłosiony maksymalnie na dwu trzecich długosci..
Ruch - długi płynny i elegancki, w galopie „koński”.
Szata - żadnych włosów na tułowiu . Skora drobnoziarnista, delikatna, miekka i ciepła. Szata u powder-puff: podszerstek bardzo krótki, włos okrywowy długi i miękki. Szata u powder-puff tworzy tak zwaną woalkę(powder-puff-- z angielskiego puszek do pudru). Kolor i każda jego kombinacja dopuszczalne.
Wysokość - idealna wysokość dla psów;28 do 33cm w kłębie. Idealna wysokość dla suk23 do 30cm w kłebie.
Waga - jest różna u różnych typów, nie powinna jednak przekraczać5,5kg.
Wady - każde odstępstwo od podanego wzorca uważane jest za wadę.
Wady dyskwalifikujące - agresja, wzrost powyżej-36,5cm w kłębie. Waga powyżej 5,5km. Kopiowane uszy. Przodozgryz. Ogon kopiowany lub załamany.

Rasy Psów - CAIRN TERRIER

Jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych.

Cairn terier pochodzi z Inverness w Szkocji. Król szkocki Jakub VI rozkazał wysłać z Edynburga sześć "ziemnych terrierów" do Francji w prezencie. Prawdopodobnie był one przodkami cairnów. Najstarsza hodowla cairn terierów powstała ok. 1837 r. i była prowadzona przez kapitana Macleoda z Drynoch na wyspie Skye. Cairn terier jest uznawany za przodka terierów szkockich, a jego bliskim krewniakiem jest West Highland White Terrier.Jest to zwinny, ruchliwy pies, wyhodowany po to, by pracował, o czym świadczy jego wygląd. Pewnie stoi na przednich kończynach, tylne mocnej budowy. Klatka piersiowa głęboka. Porusza się swobodnie. Sierść jest odporna na zamiany atmosferyczne.

Pierwotnie pies myśliwski, łowca szkodników, szczurołap. Obecnie głównie pies do towarzystwa, rzadko używany jako pies myśliwski.

Jest psem czynnym, lubiącym ruch i proste życie. Wesoły i nieustraszony. Pewny siebie, ale nie agresywny.Włos powinien być odporny na niepogodę. Szata jest dwuwarstwowa: włos okrywowy - obfity, szorstki i twardy; podszerstek miękki, gęsty i krótki. Niepożądana jest rzadka sierść, bez podszerstka. Dopuszcza się lekko falującą. Umaszczenie jest spotykane szare, pszeniczne, rude (czerwone) lub prawie czarne. Akceptowane pręgowania w każdym z tych kolorów. Pożądane ciemne znaczenia na uszach i kufie. Wykluczone umaszczenia: białe, łaciate podpalane lub czarne.Szata wymaga regularnego czesania i trymowania. Pies potrzebuje dużej dziennej porcji ruchu.

Rasy Psów - ALPEJSKI GOŃCZY KRÓTKONOŻNY

 Alpejski gończy krótkonożny to jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych. Zaklasyfikowana do sekcji posokowców. Według FCI podlega próbom pracy.

Psy typu jamniko-gończego występowały na terenie Alp Bawarskich, Alp Austriackich oraz w Gryzonii. Rasa powstała na skutek skrzyżowania psów gończych i jamnika. Zanim ustalono standard tej rasy, psy te nie były jednolite pod względem eksterieru, lecz pod względem użytkowości, do której przykładano największą wagę. Wszystkie sprawdzały się na polowaniach w trudnych warunkach górskich. Starania w kierunku opracowania wzorca i otworzenia czystych hodowli zostały zwieńczone założeniem 15 marca 1896 r. w Monachium "Międzynarodowego Klubu Jamniko-Gończych". W dwanaście lat później klub ten rozpadł się tworząc kilka mniejszych jednostek. Przez FCI Alpejski Gończy został uznany w 1975 r. Obowiązujący standard opublikowano 10 października 1995 r.

Ze względu na budowę zewnętrzną tych psów, przypominającą formę pośrednią pomiędzy jamnikiem a psem gończym, zalicza się je do grupy psów jamniko-gończychSierść jest krótka i gładka poza szyją i ogonem na którym występuje szczotka. Umaszczenie jest czarne, brązowe, czarne z rudordzawym nalotem, czerwone lub czerwone z czarnymi znaczeniami.Alpejski Gończy Krótkonożny jest psem wytrzymałym i upartym, odpornym na niekorzystne warunki atmosferyczne.

Pies używany do polowań w górach, jako posokowiec - do tropienia po "farbie" zranionej zwierzyny grubej oraz jako pies gończy na dziki, zające i lisy. Nadaje się na psa do towarzystwa, choć z powodu swojej użytkowości jest przeważnie w posiadaniu myśliwych. Rasa ta w Polsce jest rzadko spotykana, większą popularnością cieszy się w rejonach z których pochodzi, czyli w alpejskich częściach Austrii czy Bawarii.

Rasy Psów - ALASKAN MALAMUTE

 Alaskan Malamute to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów pociągowych. Chociaż używane są jeszcze jako psy pociągowe (głównie dla rekreacji i w sportach zaprzęgowych), najczęściej Malamuty utrzymywane są dzisiaj jako psy rodzinne oraz reprezentacyjne.

W zaprzęgu nie nadają się do biegów sprinterskich, znacznie lepiej sprawdzają się na długich dystansach. Znakomicie radzą sobie z uciągiem znacznych ładunków (nazywane "lokomotywami północy"). Szata Alaskan Malamute jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka niż u Syberian Husky. Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego. Opiekunem malamuta musi być osoba dorosła, oczywiście dzieci powinny czynnie uczestniczyć w wychowaniu oraz opiece nad psem od samego początku pojawienia się szczenięcia w nowym domu. Malamuty wymagają starannego wychowania i jeżeli nie masz doświadczenia w tej kwestii, poszukaj hodowcy, który będzie chętnie służył ci radą i swoim doświadczeniem zawsze, gdy będziesz tego potrzebował. Wychowując małego malamuta musisz być bardzo konsekwentny w działaniu a jednocześnie prowadzić go łagodnie. Większość malamutów to łakomczuchy i bardzo wiele można z nimi osiągnąć za pomocą pozytywnych bodźców oraz smakołyków. Malamut będzie doskonałym kompanem wszelkiego rodzaju aktywności. Choroby stosunkowo często występujące u tej rasy to: dysplazja stawów biodrowych, inherited polyneuropathy, częste u ras północnych problemy z oczami (zwłaszcza katarakta, PPM, distichiasis).

Gęsta sierść czyni Malamuty wrażliwe na upały, jednak są przystosowane do życia w temp. +30 jak i -30, ale potrzebują w upalne dni więcej wody, niż psy innych ras oraz możliwości schronienia się w cieniu. W czasie linienia istnieje potrzeba częstszego wyczesywania martwego włosa (podszerstka) gęstym grzebieniem. Wymaga codziennego zaspokojenia swoich dużych potrzeb ruchowo-pociągowych na świeżym powietrzu. Najlepiej jeśli pies ma okazję brać udział w psich sportach tj.: wyścigi zaprzęgów.

Rasy Psów - ALASKAN KLEE KAI

Alaskan Klee Kai jest rasą północną należącą do rodziny szpiców. Nazwa "Klee Kai" wywodzi się z języka Eskimosów, gdzie oznacza mały pies. Rasa ta została stworzona, by otrzymać mniejszą wersję Alaskan Husky.Rasa ta została stworzona w Wasilla, (Alaska) w połowie lat 70. XX wieku przez Lindę S. Spurlin, zainspirowaną przypadkowo skojarzonym Alaskan Husky z małym psem. Utworzono ją na bazie syberyjskiego i alaskańskiego husky oraz Schipperke i amerykańskiego psa eskimoskiego tak, aby zmniejszyć rozmiar psów jednocześnie unikając karłowatości. Pierwotnie rasa nazywała się "Klee Kai"; następnie z przyczyn politycznych w 1995 r. rozdzieliła się na "Alaskański Klee Kai" i "Klee Kai". W 2002 r. rasa została z powrotem ujednolicona pod nową nazwą. United Kennel Club uznał tę rasę pod koniec lat 90. XX wieku.Alaskańskie Klee Kai są bardzo energiczne, przez co nie nadają się dla wszystkich. Jednak w odpowiednich warunkach są wspaniałymi towarzyszami. Są przyjacielskie, wobec obcych odnoszą się z rezerwą. Jest inteligentnym psem, delikatnym i oddanymRasa ta nie ma większych kłopotów ze zdrowiem. Ze względu na swoje rozmiary mogą być trzymane w mieszkaniu pod warunkiem, że zostanie im zapewniona odpowiednia, codzienna dawka ruchu. Powinny być regularnie szczotkowane. Żyją do 14 lat.

Rasy Psów - AKITA AMERYKAŃSKA

 Akita amerykańska to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpicy azjatyckich i ras pokrewnych. Dawniej zwana jako duży japoński pies.
Rasa ta została utworzona oficjalnie w 2000 r. Wywodzi się ona od japońskich akit, wywożonych po II wojnie światowej do USA, gdzie w procesie hodowlanym uzyskano zupełnie nową rasę, nazwaną amerykańską akitą.
Przodkowie akit służyli do polowań na grubą zwierzynę, a udokumentowana historia rasy rozpoczyna się w wieku VII. Wtedy zmuszony do banicji przed cesarzem Japonii jeden z jego rycerzy znalazł schronienie w prowincji Akita. Postanowił tam stworzyć najsilniejsze i najwaleczniejsze psy.

Te cechy pierwotne, które pomogły przetrwać i przyczyniły się do takiej popularności w kraju kwitnącej wiśni, są obecne i cenione u współczesnych przedstawicieli Akit.

Rasy Psów - AKITA

Akita to jedna z ras psów, należąca do grupy szpicy i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpicy azjatyckich i ras pokrewnych.
Umaszczenie jest białe, czerwone, pręgowane, sezamowe (czerwona sierść z czarnymi końcówkami), beżowe lub rudobeżowe. Każde umaszczenie oprócz białego musi mieć białe znaczenia po bokach kufy, na policzkach, po spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia i ogona, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych.
Akity jako psy myśliwskie cenione są za upór, zawziętość i bezwzględność w walce, a także pasję łowiecką. Jest spokojnym i silnym psem odpornym na surowe warunki pogodowe. To rasa psów niezależnych, mających mocny i zdecydowany charakter. Wymagają konsekwentnego, ale równocześnie i łagodnego prowadzenia. Akita jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Przywiązuje się silnie do jednego właściciela. Jest niezawodnym, czujnym stróżem i obrońcą swojej rodziny. W kontaktach z dziećmi jest łagodny i cierpliwy. Wobec innych zwierząt jest mało tolerancyjny.
Jest łatwy do pielęgnacji, okresy zmiany sierści wymagają zintensyfikowanej pielęgnacji. Jest to pies o średniej potrzebie ruchowej. Szczenięta powinny od maleńkości mieć kontakt z człowiekiem.
Akita to historyczny symbol psiej wierności - przykładem jest opowieść o psie Hachiko, który przez prawie 10 lat czekał na powrót swego pana Ueno - nie wiedząc, że ten zmarł nagle w miejscu pracy.

Do Polski pierwszą akitę zaimportowano w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka Manatsu-Rei. Natomiast pierwszego akitę w "czystym" japońskim typie, o czerwonej barwie sierści, sprowadzono w 1993 roku z Holandii. Od tamtej pory stale popularność tego psa wzrasta. W Stanach Zjednoczonych zainteresowanie tą rasą zaowocowało powstaniem akity amerykańskiej.