Umaszczenie: niebieskie lub szaro-niebieskie z podpalaniem. Bardziej ceni się intensywny odcień. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna. Pożądane jest, by czuprynka była błękitu o-srebrna lub płowa. Kolor błękitny i podpalanie są następująco rozmieszczone: podpalanie wokół nasady uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów skokowych. Podpalanie na przednich kończynach sięga po nadgarstki, a na tylnych stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje też wokół odbytu. Na tułowiu nie powinno być osmoleń, miejsc mocno przyciemnionych.
Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, od 18 miesiąca życia pies już powinien być błękitny.
Około roku 1820 w Australii Dandie Dinmont Terrier pokrył stalowoniebieską suczkę - terierkę szorstkowłosą. Z powstałego w ten sposób potomstwa, dodając krew australian teriera, McArthur Little wyhodował w Australii silky teriera.Rasa ta jest jeszcze stosunkowo rzadko spotykana w naszym kraju pomimo bardzo wielu jej walorów. Piesek ten został wyhodowany w XIX wieku a wzorzec jego ostatecznie ustalono dopiero w 1962r. Silky terrier jest psem obdarzonym niezwykle wesołym temperamentem, inteligentnym, uczuciowym i bezgranicznie oddanym swojemu właścicielowi. Nadto nie zatracił on instynktu psa myśliwskiego i uwielbia tępić gryzonie. Sierść, która mieni się wieloma kolorami (złotem, srebrem, czernią oraz błękitem) nie wymaga od właściciela kłopotliwej pielęgnacji i nie jest ona uciążliwa. Rasa ta jest również bardzo odporna na choroby oraz co ważne – długowieczna. Nie zrzuca sierści - polecana jest jako piesek dla osób z alergią. Australijski Jedwabisty Terrier nie jest psem hałaśliwym szczekając jedynie w sytuacjach tego wymagających, nie liczmy jednak na jego umiejętności obronne. Jest to piesek który nie przysparza problemów w wychowaniu, szybko przyswaja wiedzę jak również nie bywa on złośliwy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz